جاده خورشیدی فرانسه

بنابر گزارش رومه‌‌ی لو موند فرانسه در ژوئیه‌‌ی گذشته، پروژه‌‌ی جاده‌‌ی خورشیدی فرانسه عملا یک شکست مفتضحانه بوده است. دسامبر ۲۰۱۶ وقتی جاده‌‌ی آزمایشی خورشیدی رونمایی شد، وزیر محیط زیست فرانسه آن را پروژه‌‌ای «بی‌‌سابقه» خواند؛ جاده‌‌ای به‌‌طول یک کیلومتر که قرار بود از پنل‌‌های خورشیدی ساخته شود و انرژی موردنیاز برای روشن نگاه‌‌داشتن چراغ‌‌های خیابانی یک شهر محلی با نام توروره را تأمین کند.

اما با گذشت کمتر از سه سال از آغاز پروژه، گزارش منتشرشده ازسوی Global Construction Review حاکی از آن بود که احتمالا رؤیای ساخت جاده‌‌ی خورشیدی در فرانسه به پایان راه خود رسیده است. امروزه خبر می‌رسد که ترک‌‌هایی در پنل‌‌ها ایجاد شده‌اند و حتی در سال ۲۰۱۸ نیز بخش از جاده به‌‌کلی تخریب شده است. اخبار بدتری نیز در راه است: جاده‌‌ در بهترین حالت خود تنها نیمی از انرژی موردانتظار را تولید می‌کند؛ چراکه مهندسان پیش‌بینی نکرده بودند که پوسیدگی تجهیزات باعث نشست جاده خواهد شد. این به‌‌منزله‌‌ی سرنوشتی تلخ برای پروژه‌‌‌‌ای بلندپروازانه با تمام آن همه حس غرور و افتخار بود.

تردد وسایل نقلیه روی سطح پنل‌‌های خورشیدی باعث تجمع آلودگی روی سطح آن‌‌ها شده و این امر کاهش شدید بازدهی تولید برق را به‌‌همراه داشت. به‌‌علاوه، عبور خودروهای سنگین از روی پنل‌‌های خورشیدی نصب‌‌شده روی کفزمین به‌‌آسانی موجب خردایش شیشه‌‌ی محافظ و سلول‌‌های ظریف آن‌‌ها شده است.

وقتی که بزرگ‌ترین جاده‌‌ی فتوولتائیک جهان با نام Wattway در سال ۲۰۱۶ افتتاح شد؛ همگان تنها با لبخند و امید از آینده‌‌ی آن سخن می‌‌گفتند. دولت فرانسه ۵/۲ میلیون دلار برای احداث این جاده‌‌ی یک کیلومتری هزینه کرد و سطحی به مساحت ۳ هزار مترمربع را با پنل‌‌های خورشیدی پوشاند. این پروژه در آن زمان به‌‌عنوان طولانی‌‌ترین جاده‌‌ی خورشیدی جهان شناخته می‌‌شد. رسانه‌‌های وقت با تحسین از آینده‌‌ی جاده‌‌های جهان سخن می‌‌گفتند و وزیر انرژی فرانسه نیز اعلام کرد که طی ۵ سال آینده، از هر هزار کیلومتر جاده‌‌های این کشور، یک کیلومتر را با پنل‌‌های خورشیدی خواهد پوشاند.

علی‌‌رغم تمامی بایدوشایدها و انتقادات صریح کارشناسان درمورد مشکلات واضح طرح، اولین جاده‌‌ی خورشیدی جهان افتتاح شد و فرانسه سردمدار حمل‌‌ونقل خورشیدی در دنیا لقب گرفت. این آغاز پروژه‌ای افتخارآمیز بود که درواقع هیچ‌گاه فرصتی برای بهره‌‌برداری از آن به‌وجود نیامد.

با توجه به میزان کم تابش خورشید در نروماندی از فرانسه، آغاز آزمایشی پروژه در چنین منطقه‌‌ای کمی جسورانه به‌‌نظر می‌‌رسید. کائن در نورماندی شهری بود که تنها ۴۴ روز در سال از تابش خورشیدی خوبی برخوردار بود. همچنین گزارش شده بود که طوفان‌‌های منطقه چندین بار پنل‌‌های خورشیدی جاده را درهم شکسته بودند.

جاده‌‌ی پایلوت قرار بود به‌‌میزان ۱۵۰ هزار کیلووات‌‌ساعت در سال انرژی خورشیدی تولید کند. این میزان انرژی برای تأمین نیاز روشنایی بیش از ۵ هزار نفر در هر شبانه‌‌روز کافی بود. اما پیش‌‌بینی‌‌ها درست از آب درنیامد. سیستم در سال ۲۰۱۸ تنها ۸۰ هزار کیلووات‌‌ساعت تولید کرد و تا ژوئیه‌‌ی سال ۲۰۱۹ نیز این میزان به ۴۰ هزار کیلووات‌‌ساعت رسید. این روندی نزولی توان خروجی حاکی از تخریب تدریجی سیستم بود.

کولاس (Colas)، شرکت سازنده‌‌ی جاده‌ی یادشده در سال ۲۰۱۶ مدعی شده بود که پنل‌‌های خورشیدی با نوعی رزین حاوی سیلی پوشیده شده‌اند تا از آن‌‌ها دربرابر فشار هرگونه ترافیکی محافظت کند؛ اما واقعیت این بود که از همان زمان افتتاح پروژه، پنل‌‌ها شروع به شکسته‌‌شدن و جداشدن کردند.